Αγαπητοί συνάδελφοι,

Μετά από πολύ κόπο και χρόνο, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ προχώρησε τελικά το θέμα της κατάργησης της "ασφάλισης της ιδιότητας".

Ευχαριστούμε όλους και όλες, που μετά την προτροπή μας, μας στείλατε emails με τις αιτήσεις σας για το θέμα κατάργησης της ασφάλισης της ιδιότητας, τις οποίες πρωτοκολλήσαμε και καταθέσαμε σε 4 επίσημους φορείς της πολιτείας. Πιστεύουμε πως έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ψήφιση του νέου νόμου περί "μη χρέωσης ασφαλιστικών εισφορών σε όσους δεν ασκούν το επάγγελμα του μηχανικού", χωρίς βεβαίως να χάνει κανένας την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματός του.

Ο σχετικός νόμος είναι ο εξής: Ν.4488/2017 (ΦΕΚ Α' 137/13-09-2017) _ άρθρο 20, "Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις Δημοσίου και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις, ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες και άλλες διατάξεις."

Εμείς ήμασταν, είμαστε κ θα είμαστε ακόμα εδώ για συζήτηση και δράσεις-πρωτοβουλίες σχετικά με την βελτίωση του νέου νόμου, περί αναδρομικής απαλλαγής από την χρέωση ασφαλιστικών εισφορών των μηχανικών που κλείσανε τα φορολογικά τους βιβλία μέσα στην κρίση, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις που έρχονται, κι όλοι μαζί να διεκδικήσουμε το καλύτερο!

Ευχαριστούμε θερμά

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΕΝΩΝΕΙ . . .

Ακούγεται σαν ψέμα, μα . . .

Ο χρυσός δεν πρέπει να μας διχάζει.

Οφείλουμε όλοι μας να είμαστε ενωμένοι κι αγαπημένοι.

Να σταθούμε ενάντια στην καταστροφή της γης των προγόνων μας.

Όπως κι όσο μπορεί ο καθένας.

Με περηφάνια, αισιοδοξία μα -πάνω απ' όλα- με σεβασμό στον συνάνθρωπο μας.

Να μην κάνουμε βήμα πίσω!

Ενωμένοι και ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ.

Μια γροθιά!

Να παλέψουμε για την γη μας, στην μνήμη των προγόνων μας.

Από κάπου εκεί ψηλά μας νιώθουν.

Η γη αυτή έχει ποτιστεί με πολύ αίμα.

Αίμα των δικών μας.

Στο εξής όλοι μας να είμαστε πιο προσεκτικοί στις τοποθετήσεις μας. 

Να συμπεριφερόμαστε με απόλυτο σεβασμό στο τι μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει.

Μας κήρυξαν τον πόλεμο και οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι.

Ας είναι κάποιοι που προσφέρουν "περισσότερα". 

Άλλοι μπορεί να προσφέρουν "λιγότερα", αλλά προσφέρουν.

Σε όλους τους αγώνες το ίδιο γίνεται.

Χωρίς να απαξιώνει κανείς κανέναν.

Ένα βράδυ γύρω απ' την φωτιά,

δίπλα σ’ ένα ξύλινο φυλάκιο,

μέσα στο δάσος,

μόνο τα μάτια μας διακρίνονται.

Μα οι ψυχές μας φλόγες,

ζεσταίνουν η μια του άλλου.

Με αγάπη.

Αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλον.

Πραγματικό διάλογο,  διαφωνίες αληθινές.

Δεν βρεθήκαμε, έτσι απλά για να πούμε ότι "βρεθήκαμε". 

Δεν είμαστε, έτσι απλά για να πούμε ότι "είμαστε".

Δεν ήρθαμε, έτσι απλά για να πούμε ότι "ήρθαμε".